Systemy alarmowe

Wzbudzenie alarmu następuje w wyniku wykrycia intruza przez czujkę. Najczęściej stosowane są pasywne czujki podczerwieni (PIR) reagujące na zmiany natężenia promieniowania cieplnego oraz czujki dualne, w których jest dodatkowo detektor mikrofalowy (MW).

Podwójna detekcja (PIR + MW) pozwala wyeliminować fałszywe alarmy spowodowane zmianami temperatury w pomieszczeniach z klimatyzatorami, piecami czy kominkami. Wzbudzenie alarmu następuje w wyniku wykrycia ruchu przez którąś z czujek w jej polu widzenia. Mogą zatem chronić pomieszczenia, w których nikt nie powinien przebywać.

Żeby alarm nie tylko chronił dom podczas nieobecności mieszkańców, ale także dawał im poczucie bezpieczeństwa, kiedy w nim są, stosuje się tak zwaną ochronę obwodową. Zwykle zabezpiecza się linię przebiegającą przez okna i drzwi zewnętrzne – odpowiednie są do tego czujki magnetyczne (kontaktrony) reagujące na ich otwarcie, które skutkuje przerwaniem obwodu elektrycznego. Ich uzupełnieniem mogą być czujki wibracyjne wychwytujące drgania charakterystyczne dla prób sforsowania drzwi lub okien, do których się je mocuje, ewentualnie czujki reagujące na dźwięk tłuczonego szkła.

Czujki mogą być zintegrowane – jedno urządzenie jest wtedy jednocześnie czujką magnetyczną i wibracyjną bądź czujką ruchu i stłuczenia szyby.

Chroniony może być też teren wokół budynku. Stosuje się do tego aktywne bariery (tory) podczerwieni – nadajniki wysyłające wiązki promieniowania podczerwonego w kierunku odbiorników, które mogą być od nich oddalone nawet o 50 m. W szczególnych przypadkach w systemie alarmowym mogą się znaleźć jeszcze czujki specjalnego przeznaczenia, na przykład maty naciskowe reagujące na próbę podniesienia wartościowego przedmiotu.